Odpowiadając na znaki czasu, które płyną do nas z codzienności, pragniemy w naszej parafii rozpocząć bardziej intensywną działalność w kwestii obrony życia. Aborcja, eutanazja, zabiegi in vitro, czy zabiegi na embrionach to sprawy, w których bardzo często zdarza się, że chrześcijanie wyrażają inne zdanie niż nauczanie Kościoła. Wydaje się, że głównym powodem takiego stanu rzeczy jest niedoinformowanie w tych sprawach, bądź - co gorsza - manipulacja informacją.

Parafialny zespół pro-life powstał przy okazji organizacji obchodów I Chełmżyńskich Dni Życia, które odbyły się w dniach 23-25 marca 2014r. 25 marca, w dniu Święta Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie od wielu już lat setki tysięcy ludzi na całym świecie podejmują się  duchowej adopcji dziecka poczętego. W  tym roku w naszej parafii 80 osób podjęło to piękne dzieło, tworząc w ten sposób  nową kulturę "pro-life" (za życiem). Każdego 25-go dnia miesiąca spotykamy się na Mszy Św., podczas której głoszone jest kazanie o tematyce pro-life i otrzymujemy ulotkę z informacją w jakiej fazie rozwoju znajduje się adoptowany przez nas maluch. Informacje te możemy także znaleźć w Modlitewnym Oknie Życia znajdującym się kruchcie bazyliki.

Na czym polega duchowa adopcja?

Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej - radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia. Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki...). Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.

Duchowa adopcja powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.

Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

Duchową adopcję może podejmować każdy - osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców. Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań. Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni. Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, w kościele, w obecności kapłana,  chociaż można je złożyć także prywatnie.