Strona parafialna przeszła pewne modyfikacje:
- zmieniony wygląd na bardziej przejrzysty
- poprawione pola menu
- pojawiła się zakładka "Nadchodzące wydarzenia" dzięki której na bieżąco można śledzić to, co będzie działo się w parafii
- uporządkowane zostały artykuły
- wyelimonowane błędy

Mam nadzieję, że nowa wersja strony przypadnie Wam do gustu.

Pytania, sugestie można kierować na adres parafii Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Z Panem Bogiem!

Odpowiadając na znaki czasu, które płyną do nas z codzienności, pragniemy w naszej parafii rozpocząć bardziej intensywną działalność w kwestii obrony życia. Aborcja, eutanazja, zabiegi in vitro, czy zabiegi na embrionach to sprawy, w których bardzo często zdarza się, że chrześcijanie wyrażają inne zdanie niż nauczanie Kościoła. Wydaje się, że głównym powodem takiego stanu rzeczy jest niedoinformowanie w tych sprawach, bądź - co gorsza - manipulacja informacją.

Parafialny zespół pro-life powstał przy okazji organizacji obchodów I Chełmżyńskich Dni Życia, które odbyły się w dniach 23-25 marca 2014r. 25 marca, w dniu Święta Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie od wielu już lat setki tysięcy ludzi na całym świecie podejmują się  duchowej adopcji dziecka poczętego. W  tym roku w naszej parafii 80 osób podjęło to piękne dzieło, tworząc w ten sposób  nową kulturę "pro-life" (za życiem). Każdego 25-go dnia miesiąca spotykamy się na Mszy Św., podczas której głoszone jest kazanie o tematyce pro-life i otrzymujemy ulotkę z informacją w jakiej fazie rozwoju znajduje się adoptowany przez nas maluch. Informacje te możemy także znaleźć w Modlitewnym Oknie Życia znajdującym się kruchcie bazyliki.

Na czym polega duchowa adopcja?

Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej - radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia. Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki...). Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.

Duchowa adopcja powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.

Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

Duchową adopcję może podejmować każdy - osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców. Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań. Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni. Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, w kościele, w obecności kapłana,  chociaż można je złożyć także prywatnie.